Okolice Palnika

Czym są latkes? Najprościej rzecz ujmując to bardzo chrupiące placki ziemniaczane, pochodzące z kuchni żydowskiej. Latkes są nieodłącznym elementem Chanuki, ale nic nie stoi na przeszkodzie, aby zajadać się nimi przez okrągły rok. Tradycja nakazuje, aby ziemniaki na latkes ucierać na grubych oczkach tarki. Ja tym razem wykorzystałam temperówkę do warzyw, dzięki której uzyskałam długie wstążki z ziemniaków.

Latkes zwykle serwuje się z musem jabłkowym oraz kleksem śmietany. Koniecznie spróbujcie!

Odkąd tylko w ojej kuchni zagościła temperówka do warzyw, oszalałam na punkcie warzywnego spaghetti. Wystarczy kilka chwil, a marchewki, cukinie i inne warzywa zamieniają się w wyjątkowo smaczny i zdrowy obiad. Idealna sprawa dla osób, które liczą kalorie.

Tym razem postanowiłam poeksperymentować z azjatyckimi smakami. Jak wiadomo, marchew bardzo lubi się z imbirem, a orzechy dodatkowo podkreślają ich smak. Zrobiłam sos, który nie potrzebuje gotowania, a ciepło łapie od spaghetti z marchewki. Aby danie było bardziej sycące, do marchewki dodałam uprażoną ciecierzycę (możecie też wykorzystać ją jako zdrową przekąskę!). Całość to bardzo szybkie i smaczne danie, do którego powrócę jeszcze nie raz.

Leniwe to chyba mój ulubiony sposób na szybki obiad. Wystarczy niewiele składników i dosłownie kilka chwil. Dacie radę nawet po bardzo męczącym dniu w pracy - w końcu sama nazwa na to wskazuje. A jak już przy tym jesteśmy to jak leniwe nazywa się w waszych stronach? To kluski czy pierogi? W mojej rodzinie spór o to toczy się od dłuższego czasu i nic nie zapowiada, aby miał się skończyć.

Jedno jest pewne - przepis na leniwe każdy powinien znać. Zwłaszcza, że podstawowy przepis można dowolnie modyfikować, za każdym razem tworząc nieco inną potrawę. Dzisiaj prezentuję wam ten do którego wracam chyba najczęściej - leniwe z masłem szałwiowym

Nie wiem jak to się stało, że do tej pory nie pojawił się tutaj podstawowy przepis na naleśniki. Robię je bardzo często i to w różnych kombinacjach. Nadrabiam zaległości i prezentuję wam przepis na cienkie naleśniki, z którego najczęściej korzystam. W pewnym momencie nie powinniście mieć już problemów z przygotowaniem masy na oko.

Pamiętajcie, że naleśniki możecie bez przeszkód mrozić, dlatego warto przygotować ich nieco więcej, a nadmiar trzymać w zamrażarce na czarną godzinę :)

Jakiś czas temu pokazywałam wam przepis na selera pieczonego w całości (przepis tutaj). Dzisiaj postawiłam na coś nieco mniej pracochłonnego, co z pewnością świetnie sprawdzi się np. na niedzielny obiad. Puree z selera zawsze błyskawicznie znika z talerzy i jest równie smaczne (o ile nie smaczniejsze) co jego ziemniaczany odpowiednik. Koniecznie spróbujcie!

Dzisiaj dopadła mnie ochota na sałatkę. Ale nie taką z wymyślnymi składnikami - nasionami chia czy też krewetkami hodowanymi wyłącznie w jednym regionie świata. Dopadła mnie ochota na zwykłą sałatkę, taką którą można zjeść np. u cioci na imieninach - z majonezem i w ogóle pełen wypas. I właśnie wtedy przypomniało mi się, że mam dla was niepublikowany jeszcze przepis na sałatkę z tortellini i wędzonym kurczakiem. Jest pyszna! Moja mama bardzo często serwuje ją na różnego rodzaju rodzinnych imprezach - zawsze znika błyskawicznie.

Zbliża się długi weekend i z pewnością wielu z was będzie miało trochę więcej czasu na gotowanie.Warto więc wymyślić coś ciekawego, co zaskoczy waszych bliskich. I chyba mam dla was jeden z takich przepisów.

Kiedy jakiś czas temu zobaczyłam w książce Jamiego Olivera "Mózg zombie" od razu byłam zainteresowana. Dosyć szybko okazało się, że tajemniczy mózg to nic innego jak pieczony w całości seler. Podany w tej formie zyskuje nieziemski, bardzo ciekawy smak, który znacząco różni się od dobrze znanego mi smaku surowego selera.

Zawsze, gdy mam ochotę na kopytka, przychodzi mi na myśl smak tych, które przygotowuje moja mama. Zawsze są idealnie kształtne i leciutkie jak chmurka. Przez bardzo długi czas nie potrafiłam ich odtworzyć. Pewnego dnia za cel na najbliższy czas postawiłam sobie przygotowanie kopytek, które mogłyby chociaż równać się tym maminym. Wymagało to wielu prób i spektakularnych porażek, na szczęście w końcu mi się udało.

W przygotowaniu kopytek właściwie nie ma większej filozofii, gdyż to zaledwie kilka prostych składników, które znajdziecie w każdym domu. A jednak wymagają nieco wyczucia. Nie przejmujcie się, jeśli za pierwszym razem nie wyjdą wam idealne. Pewnie i tak będą smaczne, chociaż pewnie nie aż tak jak te, zrobione przez mamę lub babcię.

Gdy już je zrobicie, nie musicie głowić się nad dodatkami. Kopytka doskonale smakują chociażby okraszone samym masłem. Moim ulubionym dodatkiem jest bułka tarta z masłem i odrobiną cukru. Jeśli macie ochotę nadać im nieco innego charakteru, zaserwujcie je jako dodatek do mięsa polane np. sosem pomidorowym, grzybowym lub pieczeniowym.